Rozdział 12

Obudziłam się u siebie w pokoju. Byłam zdziwiona, gdyż usnęłam w salonie. Wstałam, ubrałam się w szorty i bluzkę na ramiączkach i poszłam do kuchni. Widok jaki mnie tam zastał wywołał u mnie lekkie zaśmianie się, a mianowicie przy kuchence stał Riker ubrany tylko w bokserki. Podeszłam do niego i przytuliłam go od tyłu.

- Dzień dobry - powiedziałam całując go w policzek

- Dobry, dobry - zaśmiał się - Jak się spało ?

- Fantastycznie! - zaśmiałam się

- Aż tak dobrze ?

- Tak, a Ty gdzie spałeś ?

- Szczerze ?

- Tak - uśmiechnęłam się do niego

- Spałem koło Ciebie

- Naprawdę ?

- Tak - powiedział lekko zawstydzony. Zapadła cisza, którą przerwałam

- Dziękuje Ci - rzekłam przytulając blondyna

- Za co ?

- Za to, że jesteś tutaj...ze mną

- Heh, nie wiele trzeba by Cie uszczęśliwić - zachichotał

- Dobra, śniadanie gotowe - powiedział nakładając na talerze jajecznicę

- Oh, Riker! Wiesz, że nie musiałeś

- Nie musiałem, ale chciałem

Usiedliśmy razem do stołu.

- Masz na dzisiaj jakieś plany ? - spytał blondyn

- Raczej będę cały dzień siedziała w domu - uśmiechnęłam się

- A co Ty na to, żebyśmy poszli razem pozwiedzać miasto

-  Naprawdę chce Ci się ? - zdziwiłam się

- Jeśli nie chcesz to możemy porobić coś innego

- Pewnie, że chcę. Nawet mam zaplanowane co moglibyśmy zobaczyć

- Serio ?

- To aż takie dziwne ?

- Nie no skąd... To ja idę się ubrać i zaraz pojedziemy, dobrze ?

- Pewnie

Wstaliśmy od stołu. Posprzątałam w kuchni po śniadaniu i poszłam się przebrać. Długo nie wiedziałam co na siebie włożyć, aż w końcu znalazłam. Ubrałam się i wyszłam z pokoju. Riker czekał już na mnie. Objął mnie i wyszliśmy razem z mieszkania. Nasze zwiedzanie zaczęliśmy oczywiście od muzeów. Widziałam, że Rikerowi trochę się nudzi, więc postanowiłam pójść z nim na spacer po parku. Gdy już dotarliśmy na miejsce znaleźliśmy wolną ławkę i usiedliśmy na niej. Riker przybliżył się do mnie, objął jedną ręką, a drugą położył na mojej nodze. Spojrzałam się w jego oczy. Nagle chłopak zbliżył się do mnie jeszcze bardziej i pocałował mnie. Poczułam "motylki" w brzuchu. Tkwiliśmy w namiętnym pocałunku jakieś 5 minut.

- Kocham Cię Emmo - powiedział blondyn

Byłam lekko zszokowana tym, że Riker właśnie wyznał mi miłość. Nie wiedziałam co powiedzieć. Między nami była spora różnica wieku. Ja miałam prawie 17 lat, a on miał 22. Byłam zakłopotana.

- Ja wiem, przepraszam Cię.. Postawiłem Cię w trudnej sytuacji. Wiem, że nadal kochasz Rossa, a ja nagle wyskakuję z tekstem "Kocham Cię". Ja... - przerwałam mu całując go

- Riker, ja też Cię kocham - powiedziałam

Na twarzy chłopaka pojawił się uśmiech. Przytulił mnie jeszcze mocniej... Zbliżała się już godzina 20:00 i zaczęło się ściemniać.

- To jak, jedziemy do domu ? - zaproponował

- Dobrze - powiedziałam wstając z ławki. Chłopak objął mnie i poszliśmy w stronę samochodu [...] Do mieszkania przyjechaliśmy po godzinie, gdyż były korki. Oboje byliśmy zmęczeni. Usiedliśmy sobie na kanapie i włączyliśmy telewizję. Nagle zrobiliśmy się potwornie głodni. Riker wpadł na pomysł i zamówił pizzę, która dotarła po 20 minutach.

W tym samym czasie, dom Lynchów

Rydel, Rocky, Ross i Ryland wraz z Ratliffem siedzieli w kuchni i jedli kolację, na którą były hamburgery.  Rossowi nie chciało się zbytnio jeść. Wstał od stołu i poszedł do swojego pokoju.

- A temu co się stało ? - zdziwił się Ratliff

- Pójdę z nim pogadać - powiedziała Delly po czym wstała i poszła do Rossa. Drzwi do jego pokoju były uchylone. Gdy weszła chłopak leżał na łóżku z głową między poduszkami i płakał. Dziewczyna usiadła koło niego i zaczęła gładzić go po głowie.

- Rossy, co się stało ? - spytała

- Ona mnie już nie kocha

- Kto Cię nie kocha ?

- No Emma - powiedział

-To na pewno jakaś pomyłka. Dlaczego tak wnioskujesz ? Kto Ci tak powiedział ?

- Cassidy. Powiedziała, że rozmawiała z nią i że Em jej powiedziała, że mnie już nie kocha

- I Ty jej w to uwierzyłeś ?

- Tak

- Ross, zadzwoń do Emmy

- Po co ?

- Porozmawiaj z nią. Jak odbierze to znaczy, że Cię kocha, a jak nie to...

- To znaczy, że nie kocha - dokończył

- Nie, to znaczy, że jest zajęta i nie ma czasu odebrać. Ross ona na 1000% Cię kocha, uwierz mi - powiedziała przytulając brata i wyszła z jego pokoju. Chłopak szybko chwycił za telefon i zadzwonił do dziewczyny. Jej telefon był wyłączony. Blondyn nie wiedział, czy uwierzyć Cassidy, czy też nie. Odłożył telefon na półkę i zszedł na dół do rodzeństwa, które siedziało w salonie i oglądało film.

- I co ? Odebrała ? - spytał Rocky

- Skąd Ty...

- Powiedziałam im - rzekła Delly

- Ross ona Ciebie kocha. Nie wierz tej całej Cassidy.  - powiedział Ratliff

Chłopak nic nie powiedział tylko usiadł koło siostry na kanapie i zaczął oglądać film.

W tym samym czasie, u Cassidy - rozmowa telefoniczna

- Tim, on nadal ją kocha - powiedziała dziewczyna

- Pomimo tego, że wyjechała z LA ? - spytał zdziwiony

- Tak... Musimy wymyślić coś lepszego

- A przypomnij mi, po co w ogóle to robimy ?

- Bo chcę wrócić do Rossa

- Myślisz, że on będzie chciał do Ciebie wrócić jak się dowie, że to nie jest jego dziecko tylko moje ?

- Tego właśnie nie ma się dowiedzieć

- Dobra Cass, kotku. Ja już coś wymyślę

- Dziękuję skarbie. Co ja bym bez Ciebie zrobiła, co ?

- Właśnie nie wiem - zaśmiał się

- To ja kończę, papa - powiedziała Cass i się rozłączyła. Spojrzała się na zdjęcie Rossa, które stało na szafce koło jej łózka i powiedziała do siebie.

- Oj Rossy, ja już się postaram, żebyś przestał ją kochać