Rozdział 38

- To co, dzisiejsze lekcje zaczniemy krótkim testem ? - zaproponowała Amanda, a ja niechętnie skinęłam głową. Podała mi test. Czy ona powiedziała, że będzie on krótki ?! Przecież on ma z 5 stron - Masz na to godzinę - dodała po chwili

- Co ? Tylko ?! Amanda, przecież tu jest z 26 pytań! Nie zdążę! - jęczałam, a kobieta zaczęła się śmiać

- Zdążysz, zdążysz. No dalej, nie gadaj tylko pisz!

Spojrzałam się na nią błagalnym wzrokiem a ona tylko się uśmiechnęła i zaczęła przeglądać podręczniki, a ja musiałam ten głupi test napisać. Otworzyłam arkusz. Test był podzielony na język angielski, matematykę, chemię, fizykę i biologię. Z tego ostatniego przedmiotu było zaledwie 5 poleceń. Przeczytałam pierwsze pytanie. Dotyczył on literatury...tak jak pięć kolejnych. No to poległam. Nie uczyłam się tego. Zostawiłam je na koniec. Potem przeczytałam pytanie z matmy. Dotyczyło ostrosłupów i graniastosłupów. Zrobiłam to co chcieli w poleceniu i nawet dobry mi wyszedł wynik. Matmę wykonałam w ciągu 10 minut, chemię kolejne 20, fizykę 15 minut, a biologię w 5 min, bo było wyjątkowo mało pytań. Na koniec cofnęłam się do zadań z literatury. Eh, grunt, że był to test wyboru. Postrzelałam sobie trochę i nie wiem czy trafiałam.

Oddałam arkusz Amandzie, a ta skojrzała na zegarek a potem na mnie.

- No, mówiłam że dasz radę - zaśmiała się - Dzisiaj już nie będziemy zaczynać nowego tematu. Na jutro sprawdzę ten sprawdzian i zaczniemy jutro już nowe tematy. Zgoda ?

- Mi pasuje. Mogłabym mieć do Ciebie prośbę ?

- Wal

- Mogłabyś mnie zawieźć do szpitala ?

- A po co ? Coś Ci jest ?

- Nie, nie. Po prostu chciałabym pojechać odwiedzić mojego przyjaciela

- A no to spoko. Tylko może się przebierz, bo jest dzisiaj wyjątkowo chłodno - rzekła i wyszła z pokoju, a ja podjechałam do szafy. Wyciągnęłam z niej jeansy i sweterek. Przebrałam się i zjechałam na dół, gdzie czekała Amanda

***Szpital***

Wchodząc na korytarz usłyszałam krzyki dochodzące z sali Rossa. Podjechałam pod pokój i otworzyłam drzwi. Ross leżał na łóżku z paczką pianek w ręce, Riker z Rockym i Ellem objadali się chipsami, a Ryland opychał się żelkami. Wszyscy oglądali mecz football'u i głośno krzyczeli. Nawet nie zauważyli, że przyszłam. Chrząknęłam i dopiero wtedy ogarnęli, że ktoś ich odwiedził. Podjechałam bliżej łóżka Rossa.

- Cześć koch...yyy...Emi - wydukał. Wiedziałam co chciał powiedzieć. Lekko się zaśmiałam

- Cześć

- Ej frajerzy! - krzyknął do braci i Ella - Możecie zostawić nas samych ?

- Uuuuuu - rozległ się po sali męski chórek - Będzie się działo

- No chyba jednak nie - zaśmiałam się i chłopacy opuścili salę. Zostałam sam na sam z Rossem, który bacznie mi się przyglądał

- Mam coś dla Ciebie - rzekł po chwili i wyciągnął z szafki czerwone pudełeczko

- Ross wiesz, że nie musiałeś

- A właśnie, że musiałem - odparł i wręczył mi pudełko - Obiecaj mi, że bez względu na to co się stanie, dalej będziemy przyjaciółmi - chwycił mnie za dłoń, a ja spojrzałam się w jego brązowe oczka

- Obiecuję - odpowiedziałam po chwili, a Ross mocno mnie przytulił - Ale co takiego miałoby się stać....

- Jutro zaczynam moją terapię, która będzie trwała trzy miesiące...To będą najdłuższe trzy miesiące w moim życiu...z daleka od Ciebie - łza spłynęła mu po policzku - Nie zapomnij o mnie, dobrze ?

- Ross, jak ja miałabym o Tobie zapomnieć ? - spytałam łkając - Nie potrafiłabym! Jesteś dla mnie kimś naprawdę ważnym

- Ty dla mnie też jesteś bardzo ważna - po tych słowach wtuliłam się w blondyna - To jak, masz zamiar zobaczyć co Ci dałem ? - zaśmiał się

- Już otwieram - rzekłam i sięgnęłam po pudełko. Uchyliłam wieczko i moim oczom ukazał się przepiękny naszyjnik z połową serduszka - A gdzie druga część ?

Ross wyciągnął z szafki klucze i ku mojemu zdziwieniu bryloczkiem do tych kluczy była właśnie druga część serduszka. Blondyn przejął ode mnie wisiorek i złączył dwie połówki razem. Utworzył się napis "Best Friends Forever". Spojrzałam się na Rossa i znów go przytuliłam. W jego objęciach czułam się szczęśliwa, bezpieczna.

Nagle do sali wpadła reszta. Gdy zobaczyli nas, obejmujących się zaczęli krzyczeć "Awww" i "Uuuuu" itp. Odsunęłam się od blondyna i puściłam buraka.

- Em, zapiąć Ci ten naszyjnik ? - spytał Ross, a ja tylko kiwnęłam głową. Chłopak odrzucił moje włosy i zapiął wisiorek na szyi

- Ross, pora zacząć się pakować - rozkazała Rydel, a chłopak niechętnie wstał z łóżka. Dziewczyna dała mu ubrania, a on poszedł się ubrać do łazienki.

***Następny dzień***

Byłam na nogach już o 7:30, bo o 8 miałam już być u Lynchów, by pożegnać się z Rossem na najbliższe 3 miesiące. Na śniadanie zjadłam tosty z serem. Arka i Seby już od rana nie było w domu. Mama powiedziała, że pojechali na ekstremalny paintball i wrócą podwieczór. Koło godziny 8 przyjechała do mnie Rydel, by zawieść mnie do nich.

Przekraczając próg domu Lynchów, usłyszałam śmiech dziewczyny. Nie rozpoznałam go. Nie pasował on do Magdy. Wjechałam do salonu i zobaczyłam Rossa obściskującego się z jakąś dziewczyną. Gdy reszta chłopaków siedzących na kanapie zauważyli, że przyszłam osłupieli. Rocky szturchnął Rossa i ten z bulwersem w oczach spojrzał się na brata, a potem na mnie i osłupiał jak reszta

- Em, to jest Paula - powiedział wskazując ręką na dziewczynę - Jest moją najlepszą przyjaciółką od ponad 5 lat i wczoraj wróciła z podróży po świecie z rodzicami... Po prostu ucieszyłem się, że przyjechała... - tłumaczył się

- Ross, spokojnie. Przecież my jesteśmy tylko przyjaciółmi i nie musisz mi tłumaczyć dlaczego się całowaliście - zaśmiałam się ale w głębi duszy bardzo mnie to zabolało, bo ja nadal jak głupia go kocham

Spojrzałam się na nich i rzuciłam do Rossa krótkie "Do zobaczenia" i wyszłam z ich domu.

- Emma! Czekaj! - usłyszałam za sobą krzyk Magdy, wybiegającej z taksówki - Gdzie Ty jedziesz ?

- Do domu. A Ty nie powinnaś być teraz w hotelu ?

- Przyjechałam się pożegnać...

- Chwila, co ? Czemu ? Przecież samolot masz pojutrze!

- Ten lot został odwołany i wylatuję jutro o 9:00 rano....także żegnaj Em...kurde, te pożegania mi się już znudziły - zaśmiała się

- Szczerze mi też...

- To może nie będziemy się w ogóle żegnały, bo obie dobrze wiemy, że się niedługo spotkamy

- Dokładnie

Przytuliłam tylko Magdę na "pożegnanie" i ruszyłam w stronę domu. Jechałam na wózku powoli. Podziwiałam widoki. Po godzinie w końcu dojechałam do domu, w którym jak zwykle nikogo nie było. Usiadłam sobie na kanapie w salonie i włączyłam TV. Nie było nic ciekawego, dlatego włączyłam kanał plotkarski. Jak na złość mówili coś o Rossie i R5. Omawiali ich koncerty i nową płytę. Ku mojemu zdziwieniu był wątek o mnie i o tym, że śpiewam piosenkę Love Me Like That z Rydel. Nieźle. Przecież nagrywaliśmy ten utwór zaledwie przedwczoraj a już dzisiaj o tym wiadomo. Szybko się ploteczki po LA roznoszą.

Reporterzy wspomnieli też o tym, że Ross był w szpitalu i że dzisiaj dziewczyna Rikera, Magda wylatuje z USA. Rany, skąd oni to wiedzą ? Rzeczywiście ciężko jest ukryć sekrety jak jest się sławnym.

Poruszali jeszcze wiele tematów ale żaden z nich nie był interesujący. Po godzinie wyłączyłam TV i pojechałam do swojego pokoju, gdzie pogrążyłam się w czytaniu książek i słuchaniu muzyki.

Hahahahah, jak ja Was uwielbiam straszyć!!! Po prostu to kocham! Z tym ZAWIESZENIEM bloga mi się udało. Widziałam Wasze przerażenie. Hahahah <333

Ogólnie przepraszam Was za ten rozdział, bo nie jest on zbytnio ciekawy. A i jednak zdecydowałam się na to, żeby nie dodawać Laury Marano do tego bloga. Chciałam pozostać oryginalna ;) także na jej miejsce wskakuje Paula Nyholm!

Teraz tak, mam nadzieje, że będziecie czytać mój drugi blog i-just-need-one-last-dance.blogspot.com i odniesie on taki sam sukces jak to opowiadanie ;)

Pozdrawiam

~Julia

Ps. Sorki za błędy ale rozdział pisałam na telefonie :)