Rozdział 31

Rozdział dedykuję Magdzie, mojej najlepszej przyjaciółce, która inspiruje mnie do robienia nowych rzeczy. Sama nie wiem, co bym bez niej zrobiła..chyba nic. Dziękuję jej za wszystko <33 i mam nadzieję, że nasza przyjaźń tak szybko się nie skończy ;)

P.S. To właśnie dzięki niej, dziewczyna Rikera, ma na imię Magda ;)

*Z perspektywy Rossa*

Jak to ona BYŁA w ciąży ?! Nie wierzę! To wszystko moja wina. Jak ja mogłem do tego dopuścić ?!

Stałem jak wryty. Czułem na sobie wzrok wszystkich. Odwróciłem się. Moja mama, Rydel i Magda miały łzy w oczach. Riker stał za swoją dziewczyną i wyraźnie ściskał jej rękę, Rocky i Ryland aż usiedli z wrażenia. Nagle podszedł do mnie Ell.

- Idź do niej. Ona Cie teraz potrzebuje - powiedział a ja najszybciej jak tylko potrafiłem pobiegłem pod pokój niestety drzwi były zamknięte. Kilka razy pukałem i prosiłem, żeby otworzyła ale to nic nie dawało

Po chwili reszta weszła do salonu, a ja do niech dołączyłem i wszyscy usiedliśmy na kanapie.

- Gdzieś w torebce powinnam mieć numer do psychologa poleconego przez lekarza - powiedziała Katniss i zaczęła przeszukiwać torbę, Po chwili odnalazła wizytówkę i wykonała telefon. Ja już nie mogłem dłużej usiedzieć w miejscu i chodziłem w te i we wte z rękami założonymi na klatce piersiowej. Serce waliło mi jak szalone...jak wtedy, kiedy dowiedziałem się, że Emma jest w szpitalu w Chicago. Czułem dokładnie to samo co teraz. Robiło mi się coraz cieplej. Oddychałem coraz szybciej i chodziłem też już coraz szybciej. 

- Młody siadaj, bo przez Ciebie zaraz dostanę skrętu szyi, bo Ty łazisz, a ja podążam za Tobą wzrokiem - odparł zdenerwowany Riker

- Sorry, już siadam - odpowiedziałem speszony, ale gdy tylko posadziłem swoje cztery litery na kanapie, zacząłem nerwowo trząść prawą nogą. Siedząca koło mnie Rydel co chwile spoglądała na mnie spomiędzy włosów.

- Ja chyba kurwicy dostanę, jak zaraz nie przestaniesz tą nogą trząść! - krzyknęła i położyła rękę na moim kolanie, żeby mnie trochę uspokoić

- Przepraszam - powiedziałem cicho - Ale ja nie mogę usiedzieć w miejscu, no! - teraz to wstałem i zacząłem znów chodzić w te i we wte. Riker patrzył na mnie wzrokiem "Jak zaraz się nie uspokoisz to podam Ci środki usypiające". Nie zwracałem na to uwagi. Nagle rozległ się dzwonek do drzwi. Moja mama poszła otworzyć. Do domu weszła kobieta ubrana w białą marynarkę i jasne jeansy. W ręce trzymała czarną teczkę. 

- Dzień dobry, gdzie jest dziewczyna ? - spytała gdy podeszła do nas

- W tamtym pokoju - odpowiedziałem i wskazałem na zamknięte drzwi - Ma na imię Emma - dodałem po chwili

- Dziękuję - odparła i podeszła do drzwi - Emma ? Proszę otwórz. Jestem psychologiem i pomogę Ci przejść przez ten trudny okres - zaczęła spokojnym głosem - Emma...

Nagle przez szparę pod drzwiami wyleciał kluczyk. Kobieta otworzyła drzwi. Szybko do nich podbiegłem i chciałem wejść razem z nią ale ona tylko spojrzała na mnie i powiedziała cicho:

- Pozwól, że narazie porozmawiam z nią sama - kiwnąłem głową na znak zgody i kobieta zamknęła drzwi. Odwróciłem się do reszty, podszedłem do fotela i usiadłem na nim zrezygnowany. Czas ich rozmowy przedłużał się niemiłosiernie. Dla mnie każda minuta trwała co najmniej godzinę. Chciałem się do niej przytulić, pocałować, pocieszyć. Po prostu chciałem być przy niej...przy kobiecie, z którą mogłem mieć dziecko. Wyobraziłem sobie siebie i Em idących na spacerze z wózkiem. Na mojej twarzy pojawił się delikatny uśmiech, ale zaraz potem uświadomiłem sobie co zrobiłem. Doprowadziłem do wypadku, którego skutkiem była strata ciąży Emmy. Na samo wspomnienie o tym, łza spłynęła mi po policzku, ale szybko ją wytarłem. 

Rozmowa Emmy z psychologiem trwała już ponad 2 godziny. Spojrzałem na zegarek, który wskazywał już 23:50. Zerknąłem na kanapę,  na której powinna siedzieć reszta, ale ich tam nie było. Czyżbym na tyle się zamyślił, żebym nie zauważył kiedy opuścili pokój ? Jest to możliwe.

Wstałem z fotela, bo był niewygodny i przeniosłem się na kanapę. Oczy powoli zaczęły mi się zamykać. Po chwili usnąłem. Obudził mnie kobiecy głos. Otworzyłem oczy i zobaczyłem panią psycholog. Powiedziała, że jeszcze jutro porozmawia z Emmą i że teraz już mogę iść do dziewczyny. Kobieta wyszła, zamknąłem za nią drzwi i skierowałem się do pokoju Emmy. Wszedłem do środka i zauważyłem, że siedzi ona na łóżku i płacze. Bez większego zastanowienia usiadłem koło niej, a ona się we mnie wtuliła.

- Ciii, skarbie nie płacz. Zobaczysz wszystko się ułoży. Proszę, nie płacz, bo nie mogę patrzeć jak jesteś smutna - powiedziałem przytulając dziewczynę. Złączyłem nasze dłonie razem, a ona spojrzała się na nie i po jej policzkach spłynęły łzy. Szybko je wytarłem i pocałowałem ją w policzek. Serce mi się kroiło, gdy widziałem, że jej jest źle. Nie mogłem na to patrzeć, ale co ja mogłem z tym zrobić ? Nic a nic...tylko ją pocieszyć.

- Ross ? - szepnęła nagle Em, a ja zerwałem się i spojrzałem się w jej oczka

- Tak ?

- Przepraszam Cię... - powiedziała cichutko, lewo słyszalnie

- Kochanie za co ? - zdziwiłem się i mocno przytuliłem do siebie

- Za wszystko. Przez to, że się pojawiłam, Twoje życie się zmieniło...cały czas dzieje się coś złego i ja przepraszam Cię za to, bo to ja jestem tego powodem. Przepraszam

- Nie, przestań. To prawda, moje życie się zmieniło...ale na lepsze. Dzięki Tobie dowiedziałem się, jak to jest kochać kogoś, bo ja kocham Ciebie. Kocham Cię jak wariat i Ty dobrze o tym wiesz. Skoczyłbym za Tobą w ogień i o tym też dobrze wiesz skarbie. Nie przepraszaj mnie za coś, za co ja powinienem Cię przepraszać

- Ross...

- Nic nie mów...chyba, że chciałaś powiedzieć, że mnie kochasz to wtedy powiedz - rzekłem, a ona się delikatnie zaśmiała

- Właśnie to chciałam powiedzieć...Ross, kocham Cię - uśmiechnęła się do mnie, a ja połączyłem nasze usta pocałunkiem. Gdy się od siebie oderwaliśmy, położyłem się na łóżku, a Emma koło mnie i położyła głowę na moją klatkę piersiową. Objąłem ją ręką i pocałowałem w czoło. Nagle usłyszałem jakieś jęki i stęki, dochodzące z piętra wyżej.

- Emma. Słyszysz ? - spytałem

- Haha, tak. Chyba Riker i Magda nieźle się bawią - zaśmiała się

- My też możemy - szepnąłem jej to ucha, a Em lekko się wzdrygnęła

- Nie dzisiaj - powiedziała i odsunęła się ode mnie

- Czemu ? - znów szepnąłem i tym razem lekko ugryzłem ją w ucho

- Umm...jakby Ci to powiedzieć...babskie sprawy - od razu ogarnąłem o co chodzi

- Rany, Em. Mogłaś powiedzieć wprost, że masz okres, a nie bawisz się ze mną w jakieś podchody - powiedziałem poważnie, a Emma się zaśmiała i pocałowała mnie w policzek. Spojrzałem się na nią i przeturlałem nas tak, że teraz znalazłem się nad nią. Podpierałem się na rękach.

- Ross, przecież mówiłam Ci...

- Słyszałem co mówiłaś - zaśmiałem się i wpiłem się w jej miękkie i słodkie usta. Zacząłem całować ją po szyi i zostawiłem na niej malinkę

- Ugh, Ross! - krzyknęła kiedy odsunąłem się od niej i szeroko uśmiechnąłem

- No co ? Zawsze chciałem to zrobić - odpowiedziałem i pocałowałem ją delikatnie w usta

- Wiesz co, domyśliłam się - zaśmiała się - Dobra Ross. Czas iść spać

- Yhym - powiedziałem i rozłożyłem się na łóżku

- Śpisz dzisiaj ze mną ? - zdziwiła się

- No ba! Przecież jesteś moją dziewczyną...

- Dobra, tylko idź po piżamę - odparła i zrzuciła mnie z łóżka

- Już idę, idę - wstałem z podłogi i poszedłem w kierunku mojego pokoju. Po drodze po protu nie mogłem się powstrzymać od podsłuchania tego co robi mój starszy brachol ze swoją dziewczyną. Stanąłem bliżej drzwi od jego pokoju i przyłożyłem ucho. O mało co, bym nie wybuchł głośnym śmiechem, bo dźwięki stamtąd wychodzące były..komiczne. Gdy tak stałem, wyobraziłem sobie Rikera i Magdę...razem...w łóżku...nagich i od razu obiad podszedł mi do gardła. Pobiegłem do swojego pokoju i chwyciłem pierwsze lepsze bokserki i bluzkę i wróciłem do Emmy. Po drodze musiałem zajść do kuchni po szklankę wody, gdyż znów zebrało mi się na bełta, przez te moje wyobrażenia. Gdy wszedłem do pokoju Emmy, dziewczyna leżała już w łóżku, przebrana w piżamę. Poszedłem do łazienki, wziąłem szybki prysznic, nałożyłem czyste bokserki i wyszedłem. Położyłem się koło Em i okryłem siebie i ją kołdrą. Położyłem jedną rękę na kołdrę i Emi po chwili złączyła nasze dłonie razem.

Usnąłem od razu. Miałem cudowny sen. Śniło mi się kościół. Stałem w garniturze. Riker i Magda byli świadkami. Moja mama siedziała w pierwszym rzędzie i wycierała chusteczką łzy. Nagle w kaplicy rozbrzmiała niesamowita melodia i w drzwiach stanęła Emma, ubrana w przepiękną suknię ślubną. Szła w moją stronę. Chwyciłem jej rękę i stanęliśmy razem pod ołtarzem. Ksiądz miał właśnie rozpoczynać całą formułkę ślubną, ale poczułem, że jestem cały mokry. Otworzyłem oczy i zobaczyłem, że jestem cały mokry, a obok na łóżku siedzi Emma i trzyma w ręku puste wiadro. 

- Miałem taki piękny sen, a Ty musiałaś mi go przerwać - powiedziałem i zrobiłem oczy zbitego pieska, które działały za każdym razem. Emma nachyliła się nade mną i pocałowała w policzek.

- Przepraszam kocie - zaśmiała się - Idziemy na śniadanie ?

- Tak..Muszę koniecznie pogadać z Rikerem - powiedziałem powstrzymując się od śmiechu

- A ja z Magdą

Ubrałem się i Emmę i razem poszliśmy na śniadanie. Wszyscy byli już w kuchni..znaczy wszyscy oprócz moich rodziców, którzy pojechali wcześnie rano na miasto. Usiadłem do stołu, a Emma koło mnie. Na śniadanie były kanapki.

- No to Magda... - zaczęła Em - Jak pierwsza noc w Los Angeles ? - spytała i porozumiewawczo spojrzała się na Rikera

- To Ty też to słyszałaś ? - spytał rozbawiony Rocky

- Kto, co słyszał ? - krzyknął Ell, który właśnie wbiegł do kuchni i usiadł koło Rydel. Pocałował blondynkę w policzek i zaczął zajadać się kanapkami

- A to jak Riker... - zacząłem

- Dobra młody wole sam to powiedzieć...a więc ja i Magda - zaczął Rik, a my wszyscy czekaliśmy aż to powie - Mieliśmy swój pierwszy raz

- Co ?! - krzyknęła mama, która właśnie weszła z tatą do kuchni

- Gratuluję synu - rzekł tata i uścisnął rękę Rikerowi

- Ej tato - oburzyłem się - Jak ja powiedziałem Tobie, że miałem swój pierwszy raz z Emmą to nic nie powiedziałeś

Wszyscy spojrzeli się na mnie i zaczęli się śmiać i ja też. Po śniadaniu postanowiliśmy pojechać na plażę, gdyż było bardzo gorąco. Do samochodu zaniosłem Emmę na rękach. Pojechaliśmy bez rodziców. Prowadził Riker. Zapowiadał się świetny dzień na plaży, w towarzystwie mojej kochanej Emmy i wspaniałego rodzeństwa.

Nie wiem kiedy będzie następny rozdział... postaram się dodać jeszcze przez 26 kwietnia :D

Ale tym czasem, życzę Wam WESOŁYCH ŚWIĄT!!! Smacznego jajka, mokrego dyngusa i bogatego zająca i czego tam jeszcze byście chcieli :D 

~Julia