Rozdział 45

Magda osłupiała na widok rodziców. Nie mogła wydać z siebie ani jednego słowa, ani nie mogła się poruszyć. Riker widząc w jakim stanie jest jego dziewczyna, postanowił jakoś wstać i spróbować się tłumaczyć z zaistniałej sytuacji. Przykrył nagą dziewczynę kocem, a potem sam naciągnął z powrotem bokserki i koszule, którą miała wcześniej na sobie Magda. Podszedł do rodziców dziewczyny, którzy stali zszokowani

- Nie wiem, co mam powiedzieć…- zaczął Riker drapiąc się po głowie

- Czekamy na jakiekolwiek wyjaśnienia – burknął ojciec dziewczyny – Pozwoliłem Ci tu przyjechać, jeść z nami posiłki i to tylko dlatego, że jesteś chłopakiem mojej córki, ale to zachowanie jest karygodne! – krzyknął – Nie sądziłem, że istnieją ludzie tacy jak ty, młody człowieku. Nie pozostaje mi nic innego, jak wyprosić Cię z tego domu

Riker spojrzał na mężczyznę, kiwnął tylko głową i skierował się do swoich walizek. Nałożył spodnie i zaczął pakować swoje rzeczy. Magda szybko ubrała na siebie jakieś ubrania i podbiegła do rodziców.

- Tato, to moja wina. Nie karz za to Rikera, proszę – błagała

- Córeczko, ten chłopak zachował się niemożliwie. Nie jest on odpowiedni dla Ciebie…

- Co chcesz przez to powiedzieć ? – spytała drżącym głosem, bo domyślała się już czego ma się spodziewać

- Gdy wyjdzie z tego domu, masz zakaz widywania się z nim – Magdzie na te słowa zaszkliły się oczy „Jak to?” – myślała cały czas. Spojrzała na Rikera, który zrozumiał wszystko. Podszedł do dziewczyny, przytulił i pocałował na pożegnanie.

- Pamiętaj, że kocham Cię ponad wszystko i żadna inna dziewczyna nie zajmie twojego miejsca w moim sercu… - rzekł i wyszedł, a rodzice dziewczyny za nim. Brunetka opadła bezwładnie na dywan. Z oczy poleciały jej gorzkie łzy. Ostatkami sił, podniosła się i pobiegła za nimi. Nigdzie w domu ich nie było. Wybiegła na dwór. Po drugiej stronie ulicy stała taksówka, a koło niej Riker, który właśnie chciał do niej wsiadać.

- Czekaj! – krzyknęła, a chłopak momentalnie zerwał się z miejsca i zaczął biec w jej kierunku, niestety nie zauważył nadjeżdżającego samochodu, który pędził z ogromną prędkością. Magda nawet nie zdążyła cokolwiek krzyknąć, a pojazd uderzył w jej ukochanego. Ciało Rikera odbiło się od maski samochodu i poleciało kilkanaście metrów dalej. Dziewczyna z płaczem pobiegła w jego kierunku. Opadła na kolana koło blondyna. Nie wierzyła, że to co się dzieje, dzieje się naprawdę. Czemu akurat jej ? Czy za mało wycierpiała ? Za mało łez wylała ? Klęczała tak nad ciałem basisty, a jej łzy kapały na zakrwawioną koszulę. Nie obchodziło ją, że on już nie żyje, po prostu wtuliła się w niego. Ostatni raz poczuła jego zapach, resztki jego ciepła, które ulatniało się coraz szybciej….

- Magda! – ktoś krzyknął – Magda! Obudź się!

Dziewczyna zerwała się. Otworzyła oczy i ujrzała nad sobą swojego chłopaka – przystojnego basistę, o niesamowitej blond czuprynie i pięknym piwnych oczach…żyjącego. A więc to był tylko sen, koszmar, przerażający koszmar.

- Riker – szepnęła i przytuliła go na tyle mocno, że blondyn ledwo łapał powietrze – Jak dobrze, że żyjesz

- A miałem umrzeć ? – zdziwił się i lekko zaśmiał

- Nie! Oczywiście, że nie! – krzyknęła i wtuliła się znów w niego – Obiecaj mi coś, nie opuszczaj mnie nigdy. Nie chcę zostać sama. Świat bez Ciebie jest straszny – znów się rozpłakała, a chłopak zaczął ją głaskać po głowie, by jakoś ją uspokoić

- Co Ci się śniło, kochanie ? – spytał zatroskany i nachylił się, by patrzeć dziewczynie w oczy

- Śniło mi się, że się obudziliśmy i zaczęłam Ci opowiadać, o czym gadałam z Emmą w nocy. Potem kochaliśmy się i nagle do naszego pokoju weszli rodzice. Ojciec był na Ciebie wściekły do tego stopnia, że wywalił Cię z domu i mi zakazał spotykania się z Tobą. Gdy wyszedłeś pobiegłam za Tobą. Zastałam Ciebie przy taksówce przed domem. Chciałeś do mnie podbiec i się ostatni raz pożegnać, ale nie zauważyłeś rozpędzonego samochodu, który Cię potem potrącił…i wtedy mnie zostawiłeś, odszedłeś ode mnie – rozpłakała się już na dobre

- Płaczesz, bo śniło Ci się, że umarłem ? – zaśmiał się

- To nie jesteś śmieszne! – krzyknęła oburzona

- Ale urocze. Ty o mnie śnisz…jakie to słodkie – uniósł dwukrotnie brwi i się uśmiechnął

- A Ty ? Śnisz o mnie ? – spytała robiąc przy tym szczenięce oczka, którym Riker nigdy nie mógł się oprzeć

- Śnisz mi się co noc. Na przykład dzisiaj śniło mi się, że siedzimy w naszym własnym domu, mamy obrączki na palcach, a wokół nas biega piątka małych dzieci – uśmiechnął się - Podobno sny się spełniają i chciałbym, żeby ten konkretny się spełnił

- Piątka dzieci ? Nie wiem czy dalibyśmy rade – zamyśliła się, bo żeby nie było, to piątka dzieci to spore wyzwanie do opieki

- Masz na myśli tworzenie tych dzieci, czy opiekę nad nimi ? – uniósł dwukrotnie brwi, ale zaraz oberwał mocno poduszką

- Która godzina ? – spytała dziewczyna, żeby zmienić temat

- Wpół do dwunastej

- Co ? Tak późno ?! A tych oszołomów jeszcze nie ma ? Dziwne – zastanowiła się, bo przecież Adam z Markiem byliby już dawno w pokoju i wywalali Rikera za drzwi – Ej dobra, trzeba się wziąć i ubrać

Dziewczyna wstała na równe nogi, wyciągnęła z szafy długą, jasnoniebieską, na grubych ramiączkach bluzkę z misiem; szare, długie spodnie oraz białe convers’y i poszła do łazienki. Stanęła przed lustrem i się przestraszyła. Wyglądała koszmarnie przez ten durny sen. Miała mocno podkrążone oczy i szopę na głowie. Chwyciła szczotkę i próbowała je jakoś okiełznać. Gdy jej się to udało spięła je w kok i zajęła się twarzą. Umyła zęby i opłukała chłodną wodą twarz, tak dla orzeźwienia. Sięgnęła do kosmetyczki i wyjęła z niego podkład. Lekko nałożyła go pod oczami, aby nie było aż tak widać tego zmęczenia. Posmarowała usta błyszczykiem i zaczęła się ubierać we wcześniej przygotowane ubrania. Gdy miała już na sobie spodnie i siłowała się z zapięciem od stanika, do łazienki wszedł Riker, ubrany w czarny t-shirt z flagą Wielkiej Brytanii, podarte na kolanach jeansy oraz jego ulubione czarne convers’y.

- Pomóc Ci ? – zaproponował widząc, że dziewczyna nie może sobie poradzić

- A mógłbyś ? – spytała z nadzieją, a chłopak tylko podszedł bliżej niej i zwinnie zapiął stanik – Dziękuję Riker – uśmiechnęła się i nałożyła szybko bluzkę. Blondyn podszedł do zlewu i zaczął myć swoje śnieżnobiałe ząbki. Potem sięgnął po swój perfum i zauważył, że jego partnerka również chce się popsikać własnymi perfumami. Zabrał jej flakonik i psiknął w nią swoją, męską wodą zapachową. Dziewczyna spojrzała się na niego wściekła. Riker pocałował ją w policzek i poruszył ustani na znak „Też Cię kocham”. Przewróciła tylko oczami i wyszła z łazienki, a blondyn po chwili wyszedł również. Oboje zeszli na dół do kuchni na śniadanie.

- Dzieciaki śniadanie wam stygnie! – wykrzyczała mama, stojąc przy garnkach

- Mamo, nie musisz się tak drzeć. Jesteśmy tutaj – rzekła całkiem poważnie, ale Riker próbował ukryć fakt, że go to strasznie bawi

- Myślałam, że jesteście na górze. Długo dzisiaj spaliście. Proszę, śniadanko – obróciła się i postawiła na stole talerz z jabłkowymi racuchami

- Mmmmm – zamruczała dziewczyna patrząc na jedzonko – Już dawno ich nie jadłam

- Co to ? – spytał z zaciekawieniem Riker

- Jak spróbujesz to zobaczysz – zaśmiała się – Mamo, jest może bita śmietana ?

- Powinna być w lodówce. No chyba że chłopcy ją zjedli – zaśmiała się

- A’propo chłopców. Gdzie oni są ? – spytała przeszukując lodówkę

- Wyjechali wcześnie rano. Powiedzieli, że jadą do pracy, ale jakoś ciężko mi było w to uwierzyć – znów się zaśmiała, nalewając na patelnię kolejną porcję masy na racuchy

- No fakt. Chłopcy plus praca, to jest rzecz niemożliwa – wywnioskowała brunetka, siadając z powrotem do stołu – Chcesz śmietany ? – zwróciła się do Rikera

- Nie dzięki. Powiem ci, że to jest pyszne! – krzyknął chwytając kolejnego racucha – Musi mi pani dać przepis – kobieta się zaśmiała

- No pewnie. Riker, widzę że już płynnie rozumiesz polski. Długo się uczyłeś ?

- Od kiedy poznałem Magdę. Po naszej pierwszej randce, jak wróciłem do Los Angeles podjąłem się uczęszczania na kurs i opłaciło się. Jak już mówię o LA to o czym gadałaś z Emmą ?

- Chyba mam dejavu – zaśmiała się – Mówiła mi o tym, że Ross jest w domu, bo dostał przepustkę i że ma dzisiaj zabieg. O! I że pocałowała Rocky’iego

- Pocałowała ? Oho, to grubo. Jak zareagował Ross ?

- Nie mówiła, ale sądząc po jej spokojnym tonie, nic się Rocky’iemu nie stało

- Słyszę, że nasza Emma się rozkręca w tym Los Angeles – palnęła mama brunetki, dosiadając się do swojej córki przy stole

- Najwyraźniej. Podobno kiedyś oni – wskazała na Rikera – Zrobili taką imprezę, że nasza Em upiła się w trzy dupy

- Nieźle – stwierdziła z uśmiechem kobieta

- A skończyło się tak, że potem jej mama wywiozła ją na drugi koniec LA i zakazała widywania się z nami – wypowiedział się jakby nigdy nic Riker i sięgnął po kolejnego racucha

- Który to już jest ? – zachichotała Magda

- Po sześciu straciłem rachubę

- Będziesz gruby! – krzyknęła roześmiana

- Najpierw masa, potem rzeźba! – odkrzyknął i chwycił kolejną porcję

- Dobra dzieciaczki wy moje, jadę do pracy. Mam dzisiaj dyżur w szpitalu wraz z tatą i wrócimy jutro rano. Obiad z wczoraj macie w lodówce. Trzeba tylko odgrzać. Na śniadanie coś sobie sami zrobicie. Ja jadę – przytuliła córkę, a potem blondyna – Pilnuj jej młody – zaśmiała się, a Riker puścił oko swojej dziewczynie. Mama Magdy wyszła z domu i para została sama. Na zewnątrz zaczął padać śnieg i zrobiło się jeszcze zimniej. Dziewczyna usiadła w salonie na kanapie, a blondyn koło niej.

- To co będziemy robić ? – spytał rozkładając się na sofie

- Na dobry początek moglibyśmy rozpalić w kominku, bo zaraz tutaj pozamarzamy

- No możemy. Mam iść sam po drewno, czy mi pomożesz ?

- Pomogę Ci – zaśmiała się i wstała. Oboje ubrali ciepłe kurtki i poszli za dom, pod wiatę po drewno. Nabrali kilkanaście drewien i wrócili. Riker usiadł przed kominkiem i zajął się rozpalaniem. Nie minęło pięć minut i ogień już płonął za szybką.

- W piwnicy powinnam mieć jakieś fajne gry, co ty na to ?

- Super, już dawno nie grałem w takie normalne gry – ucieszył się Rik i zerwał się z ziemi – To idziemy ?

- Pewnie, chodź! – pociągnęła blondyna za rękę i zaprowadziła na korytarz, gdzie znajdowały się drzwi prowadzące do pomieszczenia piętro niżej. Pomału zeszli po opajęczonych i skrzypiących, drewnianych schodach na sam dół. Riker widząc to wszystko lekko się wzdrygnął. Pod ścianami stały okurzone regały ze słoikami z konfiturami, pod schodami znajdowały się mniejsze szafki, w podobnym stanie jak regały, koło szafek leżały na podłodze jakieś stare rolki, a koło nich dwie pary kaloszy, pomiędzy którymi leżała nastawiona łapka na myszy.

- Czasami lubię sobie tu posiedzieć w samotności  – rzekła Magda podchodząc do drugich drzwi

- Tutaj ? – skrzywił się Riker – Jeszcze mi powiedz, że jak się nudzisz to karmisz myszy serem – zadrwił

- Nie tutaj gamioniu – uderzyła go w tył głowy – Tutaj – otworzyła te drugie drzwi i zapaliła światło w pomieszczeniu. Oboje weszli. Blondyna bardzo zdziwił widok. Byli oni w pomieszczeniu bardzo przytulnym. Na podłodze leżały dywany, w roku pokoju stał fortepian, a obok niego perkusja, keyboard oraz dwie gitary i bas. Po drugiej stronie znajdowały się półki z książkami oraz pudełkami z grami. Na prawo od drzwi był kącik z kanapami oraz drzwi do łazienki.

- Wow – wydusił po chwili

- Fajnie co nie ? – rzekła stając na środku pokoju

- Fajnie to mało…Grasz na gitarze ? – krzyknął zdziwiony podbiegając do instrumentu

- Grałam, ale nie za dobrze mi to wychodziło. Nigdy nie znalazłam dobrego nauczyciela…

- Dobry nauczyciel stoi przed tobą – rzekł z dumą Riker – Mogę nauczyć cię jak chcesz

- Naprawdę ?

- No oczywiście. A zacznę już teraz –chwycił jedną z gitar i nastroił. Poprosił aby Magda usiadła na kanapie, a on koło niej – No to…kurde, jak to…usiądź mi na kolanach, to będzie mi wygodniej uczyć ciebie

- No chyba sobie żartujesz. Jestem za ciężka – jęknęła

- Ty ? Ciężka ? Jesteś leciutka – chwycił ją w pasie i jednym, szybkim ruchem posadził sobie na kolanach – A kiedy ostatnio grałaś ?

- Oj, już dawno, jakieś trzy lata temu… - posmutniała

- Żartujesz ? – zaśmiał się i założył na dziewczynę gitarę – Nie żartujesz ?!

- Niestety nie. Zapomniała już tych wszystkich podstaw

- Przypomnisz sobie. Zobaczysz – pocieszał ją i rozpoczął naukę. Przeniósł swoją rękę na dłoń brunetki, która trzyma „chwyty”, a drugą na dłoń, która gra kostką po strunach. Ustawił palce dziewczyny na najłatwiejszy akord i przejechał drugą ręką po strunach

- Coś pamiętam – zaśmiała się

- Widzisz ? Wiedziałem, że coś sobie przypomnisz. To jak jedziemy dalej ? – spytał dziewczynę, ale ta nie odpowiadała. Chłopak spojrzał się na nią. Wyglądała strasznie blado. Nagle się zerwała, rzuciła gitarę na kanapę i pobiegła do łazienki. W ostatniej chwili nachyliła się nad muszlą. Zwymiotowała całe śniadanie.

-Los Angeles-

Kilka godzin wcześniej

Emma za namową Rydel i Rossa została na kolację u Lynchów, którą był grill. Zwykła kolacja na dworze w gronie przyjaciół zmieniła się w imprezkę z procentami. Nawet państwo Lynch skorzystali z okazji i trochę wypili. Dochodziła już godzina dziesiąta i zadzwonił telefon Emmy. Dziewczyna chwilę porozmawiała i wróciła do towarzystwa.

- Muszę już wracać do domu. Dziękuję za obiad i kolację i ogólnie za wszystko  - uśmiechnęła się szeroko

- Odprowadzę Cię – zerwał się nagle Ross. Wszyscy się na niego popatrzyli ze zdziwieniem. Emma przetarła aż oczy, bo wydawało jej się , że ma omamy – No co ? – zaśmiał się ubierając kurtkę

- Nic, nic – odparła blondynka

- To idziemy ? – spytał podchodząc do niej i opierając ręce na rączkach wózka

- Tak, pewnie

Przez większość drogi szli w milczeniu, co lekko krępowało Emmę, bo chciałaby się dowiedzieć co się takiego stało Rossowi. Przecież jeszcze kilka dni temu w ogóle się nią nie interesował i przede wszystkim dziwiło ją jego zachowanie aktualnie, bo jakby nie patrzeć, z trzy godzinki temu pocałowała Rocky’iego i Ross był wściekły, a teraz tak nagle zmienił nastawienie ? To jej nie dawało spokoju. Po prostu coś jej nie grało, ale nie chciała jako pierwsza zaczynać rozmowy i tak to przeszło, że przez długi czas nie rozmawiali, bo Ross nie miał widocznego zamiaru zacząć konwersacji. Jedyne co go do tego zmusiło, było to że zaczęło padać, a Emma siedziała na wózku w bluzce na ramiączkach i krótkich szortach.

- Chcesz kurtkę ? – spytał zatrzymując się

- Ni-e-e-e – szczękała z zimna zębami, bo noce w Los Angeles nie należały do najcieplejszych

- Trzymaj – założył jej kurtkę na plecy i ruszyli dalej, wciąż w milczeniu

- Ross ? – zaczęła w końcu Emma, bo powoli miała już tego dosyć

- Hmm ? – zamruczał

- Co się z tobą dzieje ?

- W jakim sensie ? – spytał lekko zdziwiony

- Ogólnie. Raz się mną nie interesujesz, potem robisz mi awantury, bo sobie o mnie przypomniałeś, potem jesteś wściekły gdy widzisz jak całuję się z twoim starszym bratem i wyglądasz jakbyś miał mnie za to zabić, a teraz jesteś potulny niczym baranek. Wyjaśnisz mi twoje zmiany nastrojów ?

- Szczerze, to ja sam nie wiem co się ze mną dzieje – zaśmiał się

- Jak to ? – spytała unosząc brwi ze zdziwienia

- Normalnie. Ale jedno wiem – zatrzymał się i ukucnął przed Emmą – Przy tobie jestem zupełnie inny. Jak widzę Cię z innym chłopakiem, to po prostu wariuję. Sam nie wiem czego chce w życiu. Ale wiem jedno. Chciałbym, żeby między nami było dobrze, co ty na to, żeby zacząć wszyściuteńko od nowa ? Zapomnijmy o tym co było i żyjmy teraźniejszością.

- Jestem za – uśmiechnęła się, a Ross wyciągnął do niej rękę

- Jestem Lynch. Ross Lynch – próbował naśladować James’a Bond’a – A panienka ?

- Emma… znaczy fuj! Wróć! – zaśmiała się – Black. Emma Black

- Miło mi poznać – uśmiechnął się – Jedziemy dalej ?

- Tak. Zimno mi – dygotała

Droga do domu Emmy zeszła mi naprawdę miło. Wygłupiali się i śmiali, jakby uciekli z psychiatryka. 

Zmęczeni spacerem padli na łóżko w sypialni blondynki.

- Ross, wiesz po co ma się własny dom ? – spytała dziewczyna ledwo wypowiadając słowa

- Po co ? – zamruczał do poduszki

- A po to, żeby w nim spać na przykład… - zadrwiła ze śmiechem

- Ale on jest kawał stąd. Jestem za bardzo zmęczony, żeby tam iść – jęczał

- To, to chociaż zdejmij buty – krzyknęła tak, że aż blondyn spadł na podłogę

- A jak zdejmę, to będę mógł u ciebie spać ? – spytał z nadzieją w oczach

- Tak – odpowiedziała i ściągnęła z siebie jednym ruchem ubrania i przebrała się w leżącą pod poduszką piżamę. Blondyn zdjął spodnie i skarpetki i ułożył się koło Emmy na łóżku, ale ona się od niego odsunęła – Ross ?

- Tak Emmo ?

- Jak myślisz, czy ten zabieg się uda ? – spytała drżącym głosem

- Pewnie, że tak. Czemu miałby się nie udać ?

- No nie wiem…Ross, boję się

- Hej, będzie dobrze. Obiecuję. Będę przy tobie, jakby coś się działo, dobra ? – objął ją jedną ręką

- Cieszę, że mam takiego przyjaciela jak ty Ross – powiedziała kładąc szczególny nacisk na „przyjaciela”

- A ja się cieszę, że mam taką przyjaciółkę jak ty – zaśmiał się

- Tylko, że przyjaciele nie śpią razem w łóżku…

- Przyjmijmy, że to takie przyjacielskie nocowanko. Pasuje ?

- No niech Ci będzie – zaśmiała się lekko i po szyję zakryła kołdrą

- Zimno mi teraz – oburzył się blondyn, bo dziewczyna zabrała mu całą pierzynę

- Tam masz koc – wskazała na fotel koło komody – A jak ci coś nie pasuje, to tam jest podłoga. Według mojego brata, bardzo wygodna

- A skąd to twój brat wie ? – zdziwił się

- A kiedyś się pobiliśmy i jakoś tak wyszło, że wylądował na ziemi – zachichotała pod nosem na myśl o samym tym wydarzeniu

- Aha, nie wnikam dalej – rzekł niepewnie Ross i przyciągnął do siebie Emmę. Nie minęło pięć minut i oboje zasnęli. Dziewczyna obudziła się w środku nocy. Spojrzała na chrapiącego obok niej Rossa. Jego włosy były w takim nieładzie, jak jeszcze nigdy. Naprawdę żyły one własnym życiem. Emma delikatnie zagarnęła jego grzywkę z czoła i pocałowała go w prawy policzek. Chłopak uśmiechnął się przez sen i przeciągnął. Emma jeszcze chwilę się na niego popatrzyła i sama potem zasnęła.

Tak więc zgodnie z Waszymi prośbami, w rozdziale jest więcej Emmy, a na koniec zaszalałam i dałam Wam nawet Rommę. Jak widzicie zostali oni przyjaciółmi. Czyli są już na dobrej drodze, haha. Właśnie! Jak myślicie, co się dzieje z Magdą ?

Całuski

~Julia