Rozdział 9

Riker leżał nieprzytomny na ziemi. Wszyscy byli w szoku.

- Ross coś Ty zrobił ?! - krzyknęła Rydel

- Ja go tylko uderzyłem - powiedział Ross ze łzami w oczach

- Jesteś kretynem! Najpierw łamiesz Emmie serce, a teraz to - wydarł się na niego Rocky

- Boże, co się stało ? - krzyknęła Stormie, która właśnie wróciła z Markiem do domu

- Mamo, ja... To moja wina - wydukał Ross

- Teraz to nie jest ważne... Rydel dzwoń szybko po karetkę - krzyknęła kobieta

- Już mamo - Dziewczyna szybko pobiegła po telefon. Karetka przyjechała jak najszybciej. Mark ze Stormie pojechali z Rikerem w karetce, Ryland z Rossem i Rockym pojechali samochodem, a Rydel pojechała sama, specjalnie bo chciała zajechać do Emmy i powiedzieć jej co się stało. Najszybciej jak mogła podjechała pod jej dom i zapukała do drzwi. Otworzył jej Sebastian.

- O hey Rydel - powiedział

- Hey, jest Emma ?

- Tak, wejdź... Jest u siebie w pokoju - Delly szybko pobiegła do Emmy. Zapukała i weszła do jej pokoju. Zobaczyła siedzącą na łóżku dziewczynę, która trzymała w rękach zdjęcie.

- Co się stało, Em ? - spytała dziewczyna

- Mam mętlik w głowie

- Dlaczego ?

- Trochę ciężko to wytłumaczyć, ale spróbuję... Chodzi o to ,że mimo tego co się stało nadal kocham Rossa... I zaczęłam także czuć coś do Rikera przez ten pocałunek

- Czyli kochasz Rossa i podoba Ci się Riker, dobrze zrozumiałam ?

- Tak... A w ogóle po co przyjechałaś ?

- Chciałam Ci powiedzieć, że Riker jest w szpitalu - powiedziała spuszczając głowę

- Jak ? Co się stało ?! - krzyknęła wstając z łóżka

- Ross uderzył Rikera po tym jak powiedział że Ty i on się pocałowaliście i że jesteście razem. Tak go uderzył, że ten upadł na ziemię i stracił przytomność... Jedziesz ze mną do niego ?

- O Boże, oczywiście - Rydel chwyciła ze rękę Em i pobiegły w stronę drzwi.

- Sebastian, wychodzę. Nie wiem kiedy wrócę - krzyknęła

- A gdzie idziesz ? - spytał chłopak

- Jadę do szpitala, jest tam Riker

- A co się stało ?

- Powiem Ci jak wrócę, bo się śpieszę

Obie dziewczyny wsiadły do samochodu i odjechały z piskiem opon.

W tym samym czasie, szpital

Na korytarzu siedziała cała rodzina Lynchów. Riker był reanimowany. Ciśnienie z każdą sekundą mu spadało. Ross nie mógł uwierzyć, w to, co zrobił. Do oczu napływały mu łzy.

- Boże, jakim ja jestem idiotą - krzyknął. W tej samej chwili na korytarz wpadły dziewczyny. Emma podbiegła do Rossa.

- Jak mogłeś to zrobić ?! - wydarła się na niego

- Właśnie nie wiem... Przemawiała przeze mnie wtedy zazdrość

- Za ten pocałunek ? - spytała krzycząc

- Za to też, ale głównie za to, że jesteście razem

- My nie jesteśmy razem, Ross!

Wtem z sali wyszedł lekarz. Poprosił rodziców do swojego gabinetu. Reszta siedziała przy pokoju Rikera. Wtem na korytarz wbiegła Cassidy. Podbiegła do Rossa i przytuliła go. Chłopak zdziwił się, że ona przyjechała.

- Dowiedziałam się co się stało - powiedziała całując chłopaka w policzek

- Od kogo ?

- Nie powiem - zaśmiała się

- A Ty jak się czujesz ? - spytał

- Bywało lepiej - uśmiechnęła i do blondyna. Nagle z gabinetu lekarza wyszli Mark i Stormie.

- Chodźcie, idziemy do Rikera - powiedziała kobieta. Cała rodzina wraz z Emmą i Cassidy weszła do Rikera. Chłopak leżał nieruchomo na łóżku. Miał po podłączane przeróżne kabelki do siebie. Rodzice usiedli po jednej stronie łóżka, a młodzież po drugiej. Siedzieli tak przy nim parę godzin. Ross pojechał zawieść Cassidy do domu i wrócił by cały czas siedzieć przy bracie. Stormie, Mark i reszta w końcu pojechała do domu, gdyż byli już bardzo zmęczeni. Przy Rikerze został Ross z Emmą. Chłopak leżał cały czas nieruchomo. Był zimny i blady na twarzy.

- Riker, proszę obudź się - powiedziała Em chwytając za jego rękę

- Przepraszam Cię, nie chciałem tego zrobić - powiedział Ross szlochając

- Już dobrze, nic się nie stało - powiedział Riker uśmiechając się do Rossa

- O Boże Riker! - krzyknęła Em i przytuliła leżącego chłopaka

- Stary, witaj znów wśród żywych - zaśmiał się - Ja Cię tak strasznie przepraszam - powiedział przytulając brata

- Już dobrze. Wybaczam Ci. Ja też Cię chciałem przeprosić - rzekł Riker

- Stary, za co ?

- Za to, że Cię okłamałem. Powiedziałem Ci, że ja i Em jesteśmy razem ale to nie była prawda. Chciałem żebyś był zazdrosny... Wiem zachowałem się jak jakiś dzieciak

- Spoko, ja też Ci wybaczam. Skoczę teraz spytać się kiedy będziesz mógł wyjść

- Dzięki brat - uśmiechnął się

Emma z Rikerem zostali sam na sam. Chwilę się na siebie patrzeli.

- Nie jesteś zmęczona ? W końcu siedzisz tutaj dobre siedem godzin

- Trochę jestem - powiedziała ziewając. Nagle Riker odsunął się i zrobił koło siebie miejsce.

- Zasługujesz na chwilę odpoczynku - rzekł klepiąc wolne miejsce koło siebie

- Wiesz co, ja chyba się zdrzemnę na krześle

- Weź przestań. Nie gadaj tylko połóż się koło mnie. Tylko tak mogę się odwdzięczyć

- Niby za co ? - zaśmiała się

- Za to, że byłaś i że cały czas jesteś przy mnie

- Przecież jesteś moim najlepszym przyjacielem... Nie mogłabym Cię zostawić samego

- Dziękuję Ci - powiedział i spojrzał się na dziewczynę. Była ona już tak zmęczona, że oczy same jej się zamykały. Chwycił ją za rękę i przyciągnął do siebie - Połóż się koło mnie, bo zaraz mi tutaj zemdlejesz z przemęczenia - zaśmiał się

Dziewczyna nie stawiała już żadnego oporu, położyła się obok Rikera, wtuliła się w niego i momentalnie zasnęła. Chłopak także zasypiał gdy nagle do pokoju wszedł Ross. Usiadł koło brata.

- Ładnie razem wyglądacie - powiedział z uśmieszkiem

- Sorry stary, ale ona była taka zmęczona i nie chciałem żeby spała na krześle

- Spoko, nic się nie stało - po chwili ciszy Ross powiedział

- Zasługujesz na nią... Jesteś o wiele lepszy ode mnie

- No weź. Przecież Ty jesteś jej chłopakiem

- Już nie - posmutniał

- Ale ona Ciebie kocha, Ross

- Naprawdę ? Skąd to wiesz ? - na twarzy pojawił mu się uśmiech

- Powiedziała mi

- Nawet jeśli mnie kocha i ja ją to i tak nie możemy być razem - chłopak zaczął płakać

- Hey Ross, zobaczysz, jeszcze wszystko się ułoży - powiedział przytulając brata, który płakał jak małe dziecko - Bądź dobrej myśli bracie

- Dzięki, nie wiem co bym bez Ciebie zrobił

- Ja też nie wiem - zaśmiał się

- Hahaha... Lekarz powiedział, że jutro będziesz mógł wyjść

- To super. Przyjedziesz po mnie, prawda ?

- Nie przyjadę

- Co ? - zdziwił się Rik

- Nie przyjadę, bo zostaję tutaj z Tobą

- Nie ma mowy, jedziesz do domu

- Nie, zostaję z Tobą

- Przecież nie masz gdzie spać

- A to, to co ? - wskazał na krzesło - Na tym będę spał

- Weź przestań. Zrób to dla mnie i jedź do domu - powiedział Riker

- Dobra, ale przyjadę do Ciebie z samego rana

- A teraz idź już do domu

- To dobranoc Riker

- Dobranoc... Tylko jedź ostrożnie

- Dobra, dobra

Gdy Ross już wyszedł z pokoju i zamkną za sobą drzwi, Riker przytulił mocno Em tak, że ta się obudziła.

- Oj, przepraszam. Nie chciałem Cię obudzić

- Nic się nie stało. Gdzie Ross ?

- Kazałem mu jechać do domu. Ty zostaniesz ze mną, tak ?

- Pewnie Riker - powiedziała i pocałowała chłopaka w policzek, po czym wtuliła się w niego i zasnęła. Chłopak objął ją. Był zmęczony lecz nie mógł zasnąć. Po głowie cały czas chodziły mu słowa jego młodszego brata " Zasługujesz na nią... Jesteś o wiele lepszy ode mnie". Po kilku minutach rozmyślania w końcu udało mu się usnąć.

W tym samym czasie, dom Lynchów

Ross wrócił do domu. Cala rodzina siedziała w salonie pijąc herbatę. Wszyscy byli bardzo zestresowani tą cała sytuacją z Rikerem. Ross dosiadł się do nich.

- I co z Rikerem, synku ? - spytała Stormie

- Dobrze, obudził się już. Została z nim Emma - powiedział

- A wiesz może kiedy będzie mógł wyjść ze szpitala ? - spytała Delly

- Jutro rano. Pojadę po niego... A teraz muszę Was przeprosić ale jestem zmęczony jak cholera. Dobranoc

- Dobranoc - odpowiedzieli wszyscy chórkiem

Chłopak wszedł do swojego pokoju. Położył się na łóżku. Sięgnął po telefon. Wszedł w wiadomości i zaczął czytać te pomiędzy nim, a Emmą. Zaczął płakać. Z minuty na minutę coraz głośniej. Wtem do pokoju wbiegła Rydel. Usiadła na łóżku i mocno przytuliła młodszego brata.

- Rossy, co się stało ?

- Ja nie potrafię bez niej żyć! - krzyknął wtulając się w siostrę

- Ciiiiii, nie płacz już. Zobaczysz wszystko się ułoży - pocieszała chłopaka - A teraz idź się już myć, bo późno już jest. Wszystko będzie dobrze - powiedziała całując Rossa w czoło. Chłopak wstał, przytulił jeszcze raz mocno siostrę i poszedł się myć. Gdy wrócił Rydel już nie było w jego pokoju. Usiadł na łóżku. Patrzał się na ścianę, na której wisiało zdjęcie jego i Emmy. Do oczu znów napłynęły mu łzy. Po chwili nie wytrzymał i rzucił się na łóżko chowając głowę między poduszkami. Płakał tak dobre parę godzin. W końcu udało mu się usnąć.