Rozdział 59

- Rydel! Rydel! - krzyczał Riker i szturchał ręką własną siostrę, która przysnęła w samochodzie. Dziewczyna nagle się zerwała, zaczęła szybko oddychać i nerwowo rozglądać się po Vanie.

- Coś Ci się śniło, Delly?  - spytała Emma i odwróciła się do przyjaciółki, której aż pot płynął po czole.

- Miałam istny koszmar - szepnęła i wtuliła się w siedzącego koło niej Rylanda. - Śniło mi się, że spadłeś w przepaść, Ryry.

- Poważnie? - młodszy zaczął się śmiać, a dziewczyna spojrzała na niego zaszklonymi oczami. Chłopakowi tak się zrobiło żal siostry, że mocną ją objął. - Przepraszam. - odparł po chwili.

- To co, może byśmy tak już wysiedli? Nie wiem jak wy, ale ja mam ochotę na snowboard! - krzyknęła Magda, co wywołało na twarzach przyjaciół niemałe zdziwienie.

- Kochanie, Ty umiesz jeździć na snowboardzie? - spytał zdziwiony Riker. Nie ukrywał, że go to zdziwiło. Magda-niby taka drobna brunetka o czekoladowych oczkach, a tu proszę bardzo, kocica jak się patrzy.

- Oczywiście, że umiem. Co roku jeździłam z rodzicami i braćmi w góry. Oni szli na narty, a ja ćwiczyłam snowboard. - odpowiedziała z dumą siedemnastolatka i posłała swojemu chłopakowi szeroki uśmiech.

- No proszę, proszę. Ile ja się rzeczy o Tobie dowiaduję. - zaśmiał się blondyn i wyszedł z pojazdu. Reszta uczyniła to samo. Rydel cały czas szła obejmując swojego młodszego o cztery lata brata. Przed oczami cały czas miała swój sen. Nie mogła go wymazać z pamięci. Był taki realistyczny. Miała dziwne wrażenie, że zaraz się to wydarzy, dlatego szła ramię w ramię z młodszym braciszkiem.

- To jak, za dwie godziny spotykamy się w restauracji przy stoku na gorącej czekoladzie? - zaproponował Ross stając na zaśnieżonym chodniku. Wszyscy wygramolili się z pojazdu i ustawili się w grupce. Śnieg padał i było naprawdę chłodno.

- Gorąca czekolada dobrze nam zrobi. - uśmiechnął się Rocky - Świetny pomysł, bro. To ten, ja już tam pójdę. - powiedział na jednym wdechu i ruszył w kierunku kompleksu hotelowego.

- Co? Nie idziesz na narty? - spytała zdziwiona Emma i chwyciła bruneta za ośnieżony kaptur.Ten wpadł w poślizg i upadł na śnieg. Rodzeństwo chłopaka zatamowało śmiech, przykładając dłonie w rękawiczkach do ust.

- Nie śmiejcie się ze mnie! - oburzył się dziewiętnastolatek, po czym wstał i otrzepał swój tyłek. - Idę sobie od Was. Nie mam dzisiaj ochoty na połamane kości. - prychnął i odbiegł od grupy. Rydel i Riker przewrócili rozbawieni oczami i wszyscy wzięli swoje rzeczy. Pierwszy przystanek: wyciąg krzesełkowy.

Emma usiadła z Rossem, Riker z Magdą, a Rydel z Rylandem. Blond siedemnastolatka wtulała się w swojego chłopaka jak w pluszowego, tlenionego misia, a to z dwóch powodów: było jej cholernie zimno i bała się, że zaraz spadną. 

- Nie żeby mi to przeszkadzało skarbie, ale nie mogę oddychać. - szepnął Ross na ostatnim wdechu. Dziewczyna od razu poluźniła uścisk.

- Przepraszam - pocałowała go lodowatymi ustami w policzek. Blondyna aż ciarki przeszły.

- Mogłem wziąć dla ciebie jakiś kocyk, ale dodatkowy sweter. Zaraz mi tutaj zamarzniesz. - zaśmiał się i objął jedną ręką swoją dziewczynę, a w drugiej trzymał kije od nart.

- A ja mogłam pójść z Rockym do restauracji...

- Co to, to nie! - oburzył się - Miałem cię puścić z moim starszym bratem? Jeszcze czego! Pewnie zacząłby się do ciebie dobierać.

- Jak tylko staniemy na ziemi pożałujesz, że to powiedziałeś. Rocky się o tym dowie.

- A niech się dowie. - prychnął, a ona szturchnęła go w ramię. Blondyn zaczął się gibać i udawać, że spada. Dziewczyna się przeraziła i chwyciła go za dłoń.

- Przepraszam! - krzyknęła i zaraz po jej policzku zaczęły spływać łzy, które pomału zamarzały. Ross widząc, że jego partnerka się tym przejęła, otarł mokre ślady z jej twarzy i mocno przytulił.

- Żartowałem - zaśmiał się - Nic mi się nie stało. Hej. - uniósł podbródek dziewczyny i spojrzał w jej zielononiebieskie oczy, które zaraz rozpromieniły.

- Ja też żartowałam. - uśmiechnęła się i już nie było widać, że wcześniej płakała.

- Że co proszę? - odsunął się od niej, by dobrze ją widzieć.

- Haha, dobrą jestem aktorką, co? - uśmiechnęła się i spojrzała przed siebie.

- Teraz czuję się skołowany - szepnął blondyn - i taki wykorzystany. - zrobił smutne oczka i drżącą wargę.

- Przejdzie ci - na słowa dziewczyny pokręcił przecząco głową. - Co mam zrobić żeby ci się polepszyło?

- Buziacek! - krzyknął jak małe dziecko i zastawił swoje usta. Dziewczyna zaśmiała się pod nosem i musnęła zimne wargi blondyna. Po chwili dojechali już na górę i oboje zeszli, tak samo jak reszta. Rydel i Ryland postanowili, że będą się ścigać, a Riker i Magda jeszcze chwilę postali na szczycie.

- Nie jest ci zimno? - spytał blondyn i przybliżył się do brunetki. Stojący za nimi Ross chrząknął i uśmiechnął się znacząco. - Co? - spytał dwudziestodwulatek.

- A nic. Tak tylko wam przypominam, że tutaj są też dzieci. - zaśmiał się i wraz z Emmą zjechali z góry drąc swoje mordki.

- Tak, tutaj zdecydowanie są dzieci. - szepnął do siebie Riker. - To co, nie jest ci zimno, kochanie?

- Nie Rikuś, dziękuję za troskę. - Magda posłała swojemu chłopakowi promienny uśmiech.

- A może chcesz coś ciepłego do picia? 

- Nie, dziękuje...

- Nie uwierają cię buty? Nie są za małe?

- Riker! - krzyknęła i położyła ręce na jego barkach. - Wszystko jest idealnie. Nie musisz się o mnie aż tak troszczyć.

- Jak ja mam się o ciebie "aż tak" nie troszczyć? Jesteś w ciąży! Nosisz moje dziecko tutaj - dotknął jej brzucha, który był przykryty warstwami bluzek, swetrów i puchową kurtką. - Muszę się wami opiekować. - położył nacisk na słowo "wam". Magda pocałował go w policzek. Chłopak cicho mruknął.

- Riker, jesteś najlepszym i najukochańszym chłopakiem jakiego można mieć. - szepnęła mu na ucho i mocno się w niego wtuliła. Blondyn schował twarz w rozpuszczone włosy dziewczyny, w których było kilkadziesiąt płatków śniegu.

- Kocham Cię Madziu - szepnął jej na ucho po polsku. - Kocham was dwoje.

- A my kochamy ciebie. - poczuła, że chłopak jeszcze mocniej ją do siebie przytula. Chciała żeby ta chwila trwała wiecznie. Była taka szczęśliwa w jego objęciach, taka bezpieczna i kochana. Czego więcej chcieć od życia?

- To jak, zjeżdżamy na dół, bo chyba po to tutaj jesteśmy? - zaproponował Riker, trzymając dziewczynę w swoich ramionach.

- W sumie. - odparła i przyczepiła sobie deskę snowboardową. Zawiązała włosy w kucyk, po czym nałożyła kask i okulary. - Ścigamy się?

- W sumie czemu nie. - odpowiedział z uśmiechem i sam nałożył okulary, które cały czas wisiały mu na szyi.

- Ale nie dawaj mi wygrać. - jęknęła i podskoczyła tak, że obróciła deskę czubem do trasy zjazdu.

- Nie odważyłbym się. - zaśmiał się - Trzy...dwa...

- Jeden! - krzyknęła siedemnastolatka i oboje równocześnie wystartowali. Magda sprawnie omijała przeszkody, ale gorzej było z Rikerem. Po czasie chłopak załapał i leciał niczym zawodowy narciarz. Po drodze minęli Emmę i Rossa, którzy oczywiście się wywrócili i starali się jakoś zebrać. Nie szło im to najlepiej. Zjechali równocześnie do "mety" i potem zaczęły się kłótnie, kto wygrał. Dzięki przechodniom, którzy akurat wtedy stali i obserwowali ich poczynania, zapadł ostateczny werdykt. Wygrała Magda. Riker w ramach przegranej zaproponował ukochanej ciepły posiłek w restauracji.

Rocky siedział już od półtorej godziny przy stoliku i sączył zimną już herbatę. W restauracji panował przyjemny świąteczny nastrój przez czerwone zasłony na oknach, mnóstwo lampek i gałązek świerkowych. Jedna, potężna choinka na końcu sali oraz płonący ogień w wielkim marmurowym kominku nadawały temu miejscu ciepły rodzinny klimat. Uroku świątecznego dodawały jeszcze dekoracje na stołach: świeczniki zielonoczerwone, serwetki w mikołaje, czerwone obrusy oraz leżące wiązanki z gałązek świerku i kokardek. 

Rocky spoglądał przez okno na stok, gdzie widział swoje rodzeństwo i przyjaciółki. Przypomniała mu się Alexia. Poczuł lekkie ukłucie w sercu. Kłócił się sam ze sobą, że za nią nie tęsknił, ale poddał się gdy zobaczył dziewczynę podobną do niej. Pomyślał, że głupieje i kontynuował picie herbaty z cytryną. Jednak ożywił się, gdy ta dziewczyna przysiadła na kanapie naprzeciwko niego i ściągnęła czapkę.

- A...Alex?! - krzyknął na całą restaurację - Co..co ty tutaj robisz?

- Wczoraj okazało się, że przylatujemy do Denver do kuzynostwa na święta - uśmiechnęła się - Fajnie, że się spotkaliśmy.

- Przypadek?

- Nie sądzę! - oboje zaczęli się śmiać, a dziewczyna ściągnęła z siebie zimową kurtkę, bo było naprawdę ciepło.

 - Chcesz coś do picia? - zaproponował po chwili brunet i podał jej menu. Alex cicho się zaśmiała i zaczęła przeglądać spis ciepłych napojów. Rocky oparł głowę na rękach i maślanymi oczami wpatrywał się w siedzącą przed nim siedemnastolatkę. 

- Chyba skuszę się na cappuccino...Coś mam na twarzy?

- Co? - mruknął półprzytomnie. Zatonął w zielonych oczach dziewczyny i jej pięknych, czerwonych ustach. Alexia bardzo mu się podobała, ale nie potrafił tego jakoś ukryć. Zawsze pokazywał to co czuje.

- Wpatrujesz się we mnie jakbym miała coś na czole, albo nosie, albo brodzie. - przejechała ręką po wymienionych częściach twarzy. Dziewiętnastolatek się głośno zaśmiał i wrócił do wcześniejszej czynności. 

- Nie jesteś brudna, tylko... 

- Tylko co? - dziewczyna zrobiła wielkie oczy i sięgnęła po komórkę, w której się przejrzała. Spojrzała na kolegę poważnym wzrokiem i z powrotem przeglądała menu. Po chwili do ich stolika podeszła kelnerka.

- Coś podać? - spytała i wyciągnęła z kieszonki czarnego fartucha notesik i długopis.

- Ja poproszę cappuccino i czekoladową maffinę. - odpowiedziała Alexia i odłożyła jadłospis. Kelnerka odwróciła się do Rocky'iego, który wrócił na ziemię.

- A ja poproszę to samo. - odpowiedział po chwili zapatrzenia się w menu.

- Zaraz państwu podamy. - uśmiechnęła się i wyciągnęła z kieszonki w bluzce zapalniczkę, po czym nachyliła się nad ich stolikiem i zapaliła świeczki. Alexia zaśmiała się pod nosem, a Rocky zrobił "brewki".

- Dziękujemy. - zachichotał Rocky do kobiety, która po chwili odeszła. - Cóż za nastrój.

- So romantic. - zaśmiała się i spuściła wzrok na serwetki w mikołaje. Rocky zrobił to samo, lecz po chwili jego wzrok znów powrócił na dziewczynę. Grzywka uroczo opadła mu na oczy, co dodawało mu słodkiego spojrzenia. Siedemnastolatka nieśmiało podniosła wzrok, gdyż czuła, że towarzyszący jej chłopak cały czas się jej przygląda.

- Przestań! - oburzył się założył ręce na piersi. Dziewczyna wyprostowała się i wytrzeszczyła oczy ze zdziwienia.

- Co? Przecież ja nic nie robię!

- A właśnie, że robisz!- krzyknął - Patrzysz się na mnie tymi swoimi cudownymi oczami i powodujesz, że miękną mi nogi, robi mi się duszno i zapominam o całym bożym świecie!

- No przepraszam, że mam takie oczy! - zaśmiała się i rozłożyła ręce na boki w geście obrony. Chłopak po chwili odłożył ręce na blat stołu i między nimi zapanowała niezręczna cisza, którą przerwała kelnerka. Postawiła na ich stole dwie filiżanki cappuccino ze wzorkami drzewek-choinek na śmietance, a na talerzyku leżały po dwa serduszka i po jednej gałązce świerka. Do tego dwie czekoladowe muffinki.

- Dziękujemy. - szepnęła ciemnowłosa i podała filiżankę kawy swojemu koledze, który chwilę wpatrywał się w kształt drzewka z szklance. - Coś się stało, Rocky?

- Co? - oderwał się od rozmyślania i spojrzał przed siebie. - Nic się nie stało.

- To dobrze. - uśmiechnęła się dziewczyna i wzięła pierwszy łyk kawy. - Auć! Gorące! - syknęła i skuliła się z bólu.

- Poparzyłaś sobie język? - Rocky poderwał się z miejsca i podszedł bliżej zielonookiej, która kiwnęła potwierdzająco głową. - Lodu! - wydarł się Rocky na całą restaurację. Personel od razu zwrócił wzrok na niego. - Potrzebny jest lód!

- Rfocky tfy pfacanie - powiedziała dość niewyraźnie i pacnęła chłopaka po głowie.

- No co? - zdziwił się - No i gdzie ten lód! Ludzie, lodu! - zaraz do ich stolika podbiegła kobieta z metalowym wiaderkiem lodu i podała brunetowi, który wyciągnął jedną kostkę i położył na poparzonym języku dziewczyny. - Nie ma za co. - dodał po chwili z wielkim uśmiechem na twarzy. Alexia rozejrzała się gościach i na jej szczęście nikt się aż tak tym nie przejął.

- Nfo dzienkfuje, dzienkfuje - odparła i położyła sobie na języku kolejną kostkę, bo wcześniejsza zdążyła się już roztopić.

- Będzie dobrze, zobaczysz. - uśmiechnął się i pogłaskał dziewczynę po policzku. Wziął gryza muffinka i zwrócił wzrok na stok.

- Jeździłeś dzisiaj na nartach? - spytała już wyraźniej Alexia i również ugryzła babeczkę.

- Nie, dzisiaj nie. Chciałem mieć całe kości przed świętami zwłaszcza, że wraz z Gordym, moim młodszym kuzynem, mamy taką tradycję, że w Wigilię biegamy w samej piżamie po podwórku. Takie tam zwyczaje z dzieciństwa. - zaśmiał się i wziął łyk kawy, która od razu rozgrzała go od środka.

- A ile Gordy ma lat? - spytała ciemnowłosa i zaczęła się bawić woskiem spływającym z czerwonej świeczki, którą zapaliła wcześniej kelnerka.

- W tym roku skończył dziesięć. Kawał chłopa. - dziewczyna na te słowa głośno się zaśmiała, a Rocky spojrzał na nią rozbawiony i znów podparł sobie głowę. - Znów to robisz. - odparł, gdy dziewczyna wpatrywała się w niego i jego zabawny wyraz twarzy.

- Przepr...

- Nic się nie stało. Nawet to przyjemne. - powiedział co mu ślina na język przyniosła i szeroko się uśmiechnął do Alexy. Dziewczyna to odwzajemniła. Nagle zaczęli się do siebie zbliżać, bardzo powoli. Dzieliły ich milimetry. Alexia czuła bijące od chłopaka ciepło i zapach jego perfum. Rocky chciał posmakować ust dziewczyny, które wyglądały naprawdę niesamowicie. Spojrzeli sobie w oczy i...

Muahahahahaha!

Jam jest ta zła! Nie dowiecie się, czy się pocałowali, czy też nie!

Miśki moje! Już wiem dlaczego miałam tę blokadę! Wszystko przez ten "upadek" Rylanda. To wydarzenie zepsuło całą kompozycję moich planów na ten blog. Postanowiłam to zmienić i jakoś to zgrabnie ominęłam, znaczy tak myślę i puściłam wodzę fantazji. Jak widzicie Alexia jest w Denver, Ryland żyje i nic mu się nie stało, a nasza Romma i Rikda cieszy się sobą jak tylko może. Haha <3 Sama jestem ciekawa czy Rolex się pocałuje :D 

Jeszcze jedna sprawa...dołączajcie do obserwatorów bloga, by być na bieżąco 

Do następnego ;**

~Julia