Rozdział 11

Oczami Emmy

Obudziłam się w momencie gdy pilot poinformował nas, że można już odpiąć pasy, a więc odpięłam je i usiadłam sobie wygodnie i wsłuchiwałam się w piosenki, które leciały na słuchawkach. Wtem usłyszałam utwór R5 " One Last Dance". Z oczu poleciały mi łzy. Odruchowo znów zaczęłam przeglądać zdjęcia. Kilkakrotnie czytałam także wiadomość od Rossa.

"Kocham Cię i zawsze będę Cię kochał. Pamiętaj o tym.

~Twój Rossy~"

Za każdym razem do oczu napływało mi coraz więcej łez. Brakowało mi go...zarówno go jak i Rikera. Potrzebowałam ich obu. Byłam załamana, ale nie traciłam nadziei w to, że się jeszcze kiedyś z nimi zobaczę...

Lot samolotem trwał 3 godziny dłużej, ze względu na warunki pogodowe. Gdy samolot wylądował w końcu w Chicago wraz z mamą wsiadłyśmy do samochodu i pojechałyśmy do naszego nowego mieszkania. Po 40 minutach dojechałyśmy na miejsce. Nasze mieszkanie mieściło się w wieżowcu aż na 30 piętrze. Gdy weszłam do środka oniemiałam z wrażenia.

- I jak, podoba Ci się nasz salon ? - spytała mama

- O Boże, mamo. On jest cudowny - powiedziałam z zachwytem. Jeszcze nigdy wcześniej nie widziałam tak pięknego salonu

- Jestem ciekawa jak zareagujesz na swoją sypialnię - zaśmiała się Katniss

- A no tak, mój pokój. Jestem ciekawa jak on wygląda

Odłożyłam na szafkę moją torbę i szybko pobiegłam zobaczyć swój pokój.

- Jejku, jaki on śliczny! - krzyknęłam do mamy

- Cieszę, że ci się podoba! - odkrzyknęła Katniss

Usiadłam na łóżku i podziwiałam moją nową sypialnię. Po chwili mama przyniosła do mojego pokoju moje walizki, a po chwili jacyś panowie zaczęli wnosić kartony z moimi rzeczami. Gdy już poszli zaczęłam wypakowywać wszystko z kartonów i układać na szafkach i półkach. Zabrałam się do rozpakowywania pudła z albumami. Było ich mnóstwo. Spojrzałam się na nie, a potem na pustą ścianę naprzeciwko łóżka i wpadłam na genialny pomysł. Wyciągnęłam wszystkie zdjęcia związane z R5 i zaczęłam przyklejać je na ścianę. Po chwili fotografie pokryły całą ścianę, od sufitu do podłogi. Cofnęłam się trzy kroki od niej i spoglądałam na swoje dzieło. Wyglądało naprawdę fajnie. Gdy skończyłam rozpakowywać kartony zrobiłam się trochę głodna i poszłam do kuchni. Gdy do niej weszłam również byłam mile zaskoczona. Była ona naprawdę ładna.

- Moja mama ma świetny gust - pomyślałam i podeszłam do lodówki. Wyciągnęłam składniki potrzebne do zrobienia naleśników. Tak szybko jak zaczęłam je przygotowywać, przyszła moja mama.

- Co tam gotujesz córeczko ? - spytała

- Robię naleśniki

- Fajnie, zjem sobie później... A teraz musimy porozmawiać - powiedziała z powagą

- Co się stało mamo ? - spytałam zdenerwowana

- Muszę wyjechać na tydzień do Nowego Jorku

- Dlaczego ?

- Zostałam zaproszona na konferencję, która jest związana z naszą agencją. Przepraszam Cie

- Nic się nie stało... Kiedy wyjeżdżasz ?

- Musze wyjechać już dzisiaj

- Co ? Jak to ? Dopiero przyleciałyśmy do Chicago. Miałam zamiar pozwiedzać z Tobą miasto i spędzić z Tobą trochę czasu

- Kochanie, spędzimy ze sobą czas jak wrócę... Obiecuję... A podoba Ci się Twoja własna łazienka ?

- To ja mam własną łazienkę ? - spytałam zaskoczona

- Tak, nie wiedziałaś ?

- Właśnie nie... Gdzie ona w ogóle jest ?

- Koło Twojego pokoju

- Naprawdę ? - krzyknęłam i pobiegłam w stronę łazienki

- A co z naleśnikami ? - krzyknęła mama

- Przygotuj je za mnie. Ja zaraz wrócę

Stanęłam przed drzwiami do mojej nowej, własnej łazienki. Byłam pod ekscytowana, bo nigdy nie miałam własnej łazienki. Zawsze dzieliłam ją z mamą i starszym bratem, który zawsze spędzał w niej ponad dwie godziny układając sobie włosy... Chwyciłam za klamkę i otworzyłam drzwi. O mało nie zemdlałam z wrażenia. Moja łazienka była... nie było słowa by ją opisać. Szybko wróciłam do mamy do kuchni. Naleśniki leżały już na talerzu, a moja mama siedziała przy stoliku i jadła je. Spojrzała się na mnie i zaczęła się śmiać

- Widzę, że łazienka bardzo Ci się spodobała

- Tak... Skąd wiesz ?

- Wszystko odczytuję z twojego wyrazu twarzy - uśmiechnęła się

- Serio ? Aż tak to widać ?

- Niestety tak - zaśmiała się - Muszę już się zbierać

- Ale dopiero przyjechałyśmy mamo

- Chciałabym zostać ale za godzinę mam samolot do Nowego Jorku

- Ale mamo...

- Muszę już iść... Zrobiłaś naprawdę dobre naleśniki - powiedziała całując mnie w czoło

Po chwili była już gotowa i kierowała się w stronę drzwi. Podbiegłam do niej i rzuciłam jej się na szyję.

- Kocham Cię mamo i  będę bardzo tęskniła

- Też Cię kocham... Uważaj na siebie, dobrze ?

- Dobrze... Nie wiem co będę robiła przez ten cały czas

- Na pewno coś wymyślisz, córeczko... Muszę już iść, trzymaj się - powiedziała całując mnie w czoło i wyszła z naszego mieszkania. Ja usiadłam na kanapie w salonie i włączyłam telewizor. Zbliżała się już godzina 19:00. W telewizji leciał akurat wczorajszy koncert R5 w LA. Nagle wstałam z kanapy i pobiegłam do swojego pokoju. Sięgnęłam po telefon i zadzwoniłam do Rossa. Ku mojemu zdziwieniu odebrała dziewczyna.

- Halo ? - spytała

- Cassidy ? - zdziwiłam się

- Tak, a co ? Czego znów chcesz ?

- Chciałam pogadać z Rossem. Wiesz może gdzie on jest ?

- Tak, poszedł do kuchni po coś do jedzenia

- Jesteś u niego ?

- Oczywiście... Przecież jest moim chłopakiem

- Jak to ? - spytałam przerażona

- Po tym jak wyjechałaś zaproponował mi abym do niego wróciła

- Co ? Nie wierzę Ci - krzyknęłam do telefonu ze łzami w oczach

- To lepiej uwierz - zaśmiała się - Ross już Ciebie nie kocha

- Wczoraj mi powiedział, że mnie kocha i że zawsze będzie mnie kochał - krzyczałam

- To najwyraźniej zmienił zdanie

- On mnie nadal kocha i ja to wiem... On jest z Tobą, chociaż wątpię czy w ogóle jest, tylko dlatego, że jesteś z nim w ciąży

-  Ale jak Ty to sobie w ogóle wyobrażasz, co ?

- Ale co ?

- Boże jaka Ty nieogarnięta jesteś - oburzyła się Cass  - Czy Ty nie rozumiesz, że on do Ciebie już nie wróci

- Wróci zobaczysz - krzyknęłam do telefonu i rozłączyłam się. Rzuciłam się na łóżko i zaczęłam płakać

 W tym samym czasie, dom Lynchów

- Z kim rozmawiałaś Cassidy ? - spytał Ross, który właśnie wchodził do pokoju z talerzem kanapek

- A nie wiem. Odebrałam i ktoś od razu się rozłączył - skłamała

- To co, zaczynamy nasz seans filmowy - rzekł blondyn siadając koło dziewczyny

- Ja to mam ochotę na coś innego - powiedziała uwodzicielsko dziewczyna rozpinając jego koszulkę

- Przestań! - krzyknął blondyn

- Nie chcesz ? - zdziwiła się Cass

- Znaczy... Nie powinienem ze względu na Emmę i Twoją ciążę

- Zapomnij o tej dziuni. Ona już Ciebie nie kocha

- Jak to ? Skąd to wiesz ? - zdziwił się

- Powiedziała mi jak z nią ostatnio rozmawiałam przez telefon. Powiedziała, że już Ciebie nie kocha - znów skłamała

- A powiedziała Ci może dlaczego mnie już nie kocha ? 

- Tego nie mówiła ale miałam wrażenie jakby się już po prostu Tobą znudziła

- Aha, fajnie wiedzieć - powiedział załamany blondyn

- A moją ciążą się nie przejmuj

- Mógłbym Ci zrobić krzywdę

- Nigdy byś mi krzywdy nie zrobił - rzekła całując go 

- Jesteś tego pewna ? - spytał

- Tak, już od dawna chciałam to z Tobą zrobić 

- Ach tak 

Chłopak odłożył talerz z kanapkami na komodę i zaczął rozbierać Cassidy. Po chwili oboje leżeli już w bieliźnie. Ross całował dziewczynę coraz namiętniej. Cass nie protestowała. Nagle Ross spojrzał się w jej oczy i chyba coś w nim pękło.

- Przepraszam Cię ale ja tego nie zrobię - powiedział

- Dlaczego kochanie ? - spytała całując chłopaka po jego szyi

- Bo ja nadal kocham Emmę, przepraszam

Blondyn wstał i szybko poszedł do łazienki się ubrać. Cassidy siedziała na łóżku zszokowana, a zarazem zła.

- Muszę wymyślić jakiś plan, aby ta dwójka się znienawidziła - pomyślała Cass po czym wstała, ubrała się i usiadła na łóżku. W tej samej chwili blondyn wrócił z łazienki i usiadł koło dziewczyny. Włączył telewizor i sięgnął po kanapki, którymi poczęstował dziewczynę.

- Ja naprawdę Cię przepraszam - powiedział

- Nic się nie stało - uśmiechnęła się do niego

- Nie jesteś zła ? - spytał

- Nie jestem - skłamała - Musisz wybić sobie z głowy tą Emmę. Ona Ciebie już nie kocha, uwierz mi. - powiedziała całując chłopaka w policzek. Blondyn nic nie powiedział tylko objął ręką dziewczynę, tak że ona się do niego przytuliła i razem zaczęli oglądać film, tak jak planowali.

W tym samym czasie, Chicago - dom Emmy

W końcu przestałam płakać. Nie chciało mi się wierzyć w to, że Ross przestał mnie kochać. Usiadłam na łóżku, spojrzałam na ścianę, na której był wykonany przeze mnie kolaż z R5 i znów zaczęłam płakać. Schowałam twarz w dłoniach. Wtem ktoś zadzwonił do drzwi.

- O Boże, znów jakiś kurier - powiedziałam

Wstałam z łóżka i wyszłam ze swojego pokoju. Nagle drzwi się otworzyły. Nie wierzyłam własnym oczom. Do mojego mieszkania wszedł... Riker. Podbiegłam do niego i rzuciłam mu się na szyję.

- Co Ty tutaj robisz ? - spytałam płacząc ze szczęścia

- Nie pożegnałem się z Tobą przed Twoim odlotem i postanowiłem, że wynagrodzę Ci to i przylecę do Ciebie - powiedział uśmiechając się

- Jak dobrze, że jesteś - znów zaczęłam płakać

- Ojeju, Em, co się stało ?

-  Ross mnie już nie kocha - wydukałam

- Jak to ?

- Tak powiedziała mi Cassidy, jego dziewczyna

- Jego kto ? - krzyknął Riker

- Nie wiedziałeś ? - zdziwiłam się

- Nie, ale to może dlatego, że wyleciałem z LA jakieś 4 godziny po Twoim wylocie... Wtedy Ross jeszcze kochał Ciebie i nie miał zamiaru wrócić do tej blondzi

- Cassidy mi powiedziała, że on zaproponował jej aby do niego wróciła od razu jak ja wyjechałam - zaczęłam jeszcze bardziej płakać. Riker przytulił mnie do siebie jeszcze mocniej.

- Zostaniesz u mnie na noc ? - spytałam

- A co na to Twoja mama ?

- Mojej mamy nie ma

- Dlaczego ?

- Wyjechała na tydzień do Nowego Jorku na jakąś konferencję - powiedziałam - Zostaniesz u mnie na ten cały tydzień ?

- Bardzo bym chciał ale R5 ma koncert po jutrze i będę musiał wracać - Ale puki co, to zostaję u Ciebie, by Cię wesprzeć i pocieszyć

- Dziękuję - powiedziałam całując blondyna w policzek. Później wzięłam od niego jego walizki i zaniosłam do pokoju gościnnego. Gdy wróciłam do salonu Riker siedział na kanapie z miską popcornu i czekał na mnie.

- Dzisiaj akurat leci maraton horrorów, oglądamy ? - spytał

- Nie lubię horrorów... a tak właściwie to boję się je oglądać

- Ze mną jesteś bezpieczna - powiedział uśmiechając się

Zgasiłam światła w domu, usiadłam na kanapie koło Rikera i wtuliłam się w niego. Po obejrzeniu trzech filmów zasnęłam, a Riker razem ze mną.